Molenmeers & Sint-Annakerk
Sint Annaplein
Wat verder in de Molenmeers, bij nummer 30-34 enkele prachtige gevels uit de 17de eeuw. Bij een foto uit1900 zien we rechts een trapgevel uit 1657 met in de rondbogen van de verdieping de uitbeelding van Geloof, Hoop en Liefde. In 1913 werd de barokke ingang verplaatst naar de volgende woning.
In de tweede gevel worden de 7 werken van barmhartigheid voorgesteld. Zoek maar eens De dorstigen laven, want dit kadert volledig in onze wandeling.
Via de Joost De Damhouderstraat vinden we in de St.-Annakerk onze volgende biertrofee. De veelkleurige brandvensters uit 1891 werden na de eerste oorlog te donker bevonden, en men plaatste in 1936 de huidige brandramen. Deze stellen, buiten de schilden van Paus, Bisschop, kloosters en weldoeners, ook deze van de ambachten voor. De gilde van de brouwers kon daar zeker niet in ontbreken. Het laatste brandglas achteraan links in de kerk maakt ons dit duidelijk.
Naast de kerk bevond zich vroeger op de hoek van de Damhouderstraat een typisch café om na de plechtigheden in de kerk er toch één op te drinken. In1980 was de naam van dit café nog Sint Barbe, hoe men daaraan kwam is nooit achterhaald. Op de foto uit 1970 zie je nog de bierreclame van BAB (Bieren Aigle Belgica), de grootste brouwerij van de stad geweest, die straks ons pad zal kruisen. Nu is het taverne Sint-Anna geworden,een waardige naam op deze plaats. Want na de kerkdiensten wordt nog wel eens een vaatje verzet. Zegt het spreekwoord niet "Uitvaart, Zuipvaart"? Bij geboorte, plechtige communie, huwelijk, begrafenis, processies en bedevaarten moest het bier dienen ofwel om de vreugde beter te uiten of om het verdriet te verzachten. Het bier kon ook dienen om de dorst te lessen, om door te spoelen, om de maag te doen keren, om geen droge lever te hebben of omdat het geld in de zak danst.
We verlaten de Sint- Annakerk via de St.-Annakerkstraat met deze wijze raad van Bredero:
Die wel drinkt, slaapt goed.
Die goed slaapt, zondigt niet.
die niet zondigt, zal in de hemel gelukkig zijn.
Hieronder nog een galerij met meer foto's en uitleg over bovenstaande gegevens.
Klik op een foto om de ganse galerij in het groot te zien.
Sint-Annakerk
Bron : Yvette Kemel, intacte,reeks van Brugge van toen en nu. Deel 13, de vrome stad.
De salonkerk van Brugge, St.Anna, zonder meubilair, zonder stoelen.
De kerk werd gebouwd om de gelovigen van de parochie Sint Kruis, dat binnen de muren van Brugge lag door de omwalling, in staat te stellen hun zondagsplicht te vervullen, hun kinderen te dopen, huwelijken in te zegenen en om hun doden te laten begraven. St.Anna is een bijkerk en de pastoors van beide parochies bedienden beide kerken. Pas in 1668 werden de grenzen definitief getekend door bisschop de Haynin. St.Anna binnen de muren, St.Kruis erbuiten. De Bruggelingen spreken over de salonkerk. In 100 jaar tijd, tussen 1623 en 1761 werden kunstenaars, schilders, beeldhouwers en schrijnwerkers onafgebroken tewerkgesteld door vooraanstaande parochianen. Drie stijlen zijn nog zichtbaar in de kerk : de renaissance, de barok en de rococo. Het marmeren doksaal is gebouwd door een buur van Rubens, een Antwerpenaar, Hans Van Mildert, met rechts en links een altaartje, een voor Moeder Anna en een voor O-L-Vrouw. De milde schenkers kregen een glasraam in 1935. Peneranda, D'Hooghe, Pattyn, Roels, De Villers, Cobrysse (godshuis dichtbij) Strobant , Beerblock en Claysmans. Misschien zeggen die namen u weinig, maar als je de kerk nog eens bezoekt, kijk dan naar de glasramen met hun naam erin, bewonder de biechtstoelen, het koor en het schilderij aan het hoofdaltaar, uitgevoerd door Jan Garemijn. Wanneer je de kerk verlaat, kijk dan omhoog naar het enorme,prachtig gerestaureerde schilderij van Het laatste oordeel. Rechts de magnifieke doopvont en de armendis aan het portaal.
Kijk buiten wat er aan de gevel hangt, tegen het portaal. Een gedenksteen. Bruggelingen weten wie dat is.